گروه صنعتی امیــر کبیــر

حدوداٌ 98 درصد فولاد آهن می باشد و مشکل اصلی این است که اتم های فولادمایل هستند با اتم های اکسیژن ترکیب شوند در نتیجه پیدا کردن آهن خاص کار مشکلی می باشد ولی آهن از مواد ترکیبی متفاوت پیدا می شود به عنوان نمونه می توان گفت در رسوبی شبیه چخماق به نام تاکونیت است.
این لایه های فشرده شده ای رسوبی تقریبا 25 درصد اکسید آهن مخلوط با سلیکا و نا خالصی های دیگر را شامل می شود یعنی حداقل 2 کیلو سنگ معدنی نیاز است تا نیم کیلوفلز تولید شود.در واقع 50 سال پیش این تاکونیت ضایعات به حساب می آمد و هیچ استفاده ای نداشت و اصلا به عنوان سنگ های معدنی به حساب نمی آمد.
از آنجاکه برای تولید فولاد سنگ معدنی زیادی مورد نیاز است همه کارها در ابعاد بزرگتر انجام می شود سنگ معدنی خام در سطلهای به بزگی یک ماشین می ریزند و از آنجا با کامیونهای به اندازه خانه انتقال  داده می شود.

هدف :

هدف آنها تبدیل این صخره ها با 25 درصد اهن به صخره های آهنی 62 درصدی چگال شده با این چگالی آنها را می توان به شکل مفید گداخت ، اما باید قبل از هر چیز از شر چیز های دیگر رها شد.

گام اول :خرد کردن قطعات تاکونیت است

مانند یک هاون با قدرت 900 اسب بخار یک خرید کننده اولیه تخت سنگ های بزرگ را با سرعت 3 هزار تن در ساعت خرد می کند سپس میله های فولادی 60 کیلویی آنها را سادیده و تبدیل به شن می کند اما این همه کوبیده چه دلیلی دارد جواب این است که به این شکل می توان از توانایی مخفی آهن برای جدا شدنش از همه ناخالصی ها دیگر استفاده کرد.

گام دوم :مغناطیس

به وسیله ای آهن رباهای بزرگ می توان ذرات آهن را از دیگر ضایعات معدنی جدا کند چون فقط آهن به سوی نیروی مغناطیس جذب می شود.
نکته جالب وقتی که میریم سراغ سنگ های معدنی مثل تاکونیت، که محتوایی سیلیکانی خیلی بالایی داره ، ما ذرات را از هم جدا می کنیم ، یکی از راه حل ها ساده برای این کار استفاده از جدا کننده های مغناطیس است.
البته این هنوز آهن خالصی نمی باشد بخش زیادی از ناخالصی ها خرد و جدا شده است اما هنوز یکی باقی مانده است آنهم اکسیژن می باشدکه برای شکستن یا جدا کردن آن یکی از بیشترین چالش های صنعت مدرن است.
با این وجود آخرین مرحله از جدا کردن اکسیژن از اینجا اتفاق نمی افتد بلکه باید این ماده به کارخانه ای ذوب فلز فرستاده شود برای جابه جایی سنگ آهن با خلوص 65 درصد ابتدا با یک چسب مخلوط شده و سپس به شکل ساجمه در می  آید اما جالب اینجاست که این ساجمه ها ی سنگ آهن نرم تر از آن هستند که بتوانند حرکت کنند در نتیجه ابتدا مانند کلوچه های فلزی کوچکی پخته می شوند.

هربار هشت هزار تن ساچمه یعنی روزانه بیش از نهصد هزار تن به قایق های منتظر در دریاچه ستوپریون منتقل می شوند و از آنجا راهی کارخانه ذوب آهن می شوند تا تبدیل به فولاد می شود.